SONBAHARA DAİR GÜZEL BİR YAZI

sevgili okurlarım, sonbahar yine gelip kapımıza dayandı; biliyorum sonbahar denince
çoğumuzun yüreğine bir korku düşer odun , kömür derdi, çocukların okul masrafı,
doğalgaz, vs vs derken hayatın bunaltıcı temposu içinde çoğu zaman sonbaharın
güzeliklerini görmek aklımızın ucundan bile geçmez, oysaki her mevsim gibi
sonbaharında kendine has doğasının içerisinde muhteşem bir büyü barınır.
işte bu ay sizlere bu güzelliği bir anlıkta olsa fark ettirmek için bu yazıyı
hazırladım eğer bunu başarabilirsem ne mutlu bana; evet sonbahar mevsimi geldiğinde
çoğumuzu bir hüzün kaplar, belki düne kadar o cıvıl cıvıl gördüğümüz doğayı o
solmuş bittmiş haliyle görmeyi içimize sindiremeyiz, yada belki birgün kendimizinde
sarı yapraklar gibi solacağımızı düşünerek bilnçaltımızda bir korku oluşur
ister istemez, oysaki sonbahar doğanın uzun bir yorgunluktan sonra tekrar uykuya
dalışıdır aslında; sarararıp dökülen yapraklarla adeta soyunur ağaçlar
tıpkı yatmaya hazırlanan küçük bir kız çocuğu gibi ve kuşlar,
sanki hep ötecekmiş gibi çığlık çığlık ötüşen ve göklerin sahipleri
olduklarını bilerek tüm doğaya karşı haklı bir böbürlenme içinde olan kuşlar,
onlarda bu mevsimde bitmez telaşlarını bırakırlar bir kenara;
ve dalarlarlar uykuya
uyanmak üzere bir sonraki bahara
ve hayvanlar,
onlar için sonbahar hepimizden daha zordur aslında çünkü onların ne
bizim gibi barınacak konforlu evleri, nede kuşlar gibi yuvaları vardır onlar
çöplüklerde,
mağralarda üşürler çaresizce
ama şikeyet etmezler yinede
beklerler sessizce
doğa nasıl olsa uyanacaktır birgün;
kısacası sonbahar doğanın akşamı ve en rahat anıdır aslında,
ne korkulacak nede hüzünlenecek hiçbir şey yoktur sonbaharda
tıpkı tüm canlılar gibi doğada
günün tüm yorucu telaşından sonra
soyunup yorgunluğunu atar kendi akşamında

ergül dağcı